Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας το δασόκτημα Φλαμπούρου ήταν τσιφλίκι του Οθωμανού Χουσείν  Μουσταφά. Το έτος 1850 πωλείται στον Δημήτριο Ηντσο έναντι 140,000 γροσίων  συμφώνα με το 7 Σεβάς 1248 Χοτζέτιο (πωλητήριο). 

Το έτος 1869, το δασόκτημα πωλείται από τον Δημήτριο Ηντσο με το 15 Σαμπόν 1277 Χοτζέτιο (πωλητήριο) στους, Απόστολο Γεωργίου, Γεώργιο Ζωγράφο, και Μιχαήλ Στυλιάδη που εκπροσωπούσαν τους κατοίκους του χωριού Πληκάτι Κόνιτσας της Ηπείρου, οι οποίοι και επρόκειτο εν συνεχεία να μετακομίσουν στην περιοχή.

Με την συμπλήρωση της μετοίκησης των κατοίκων το έτος 1879, γίνεται διανομή του δασοκτήματος σε εκατό (100) ιδανικά μερίδια για το δάσος και πραγματικά για τις καλλιεργούμενες και καλλιεργήσιμες εκτάσεις, όπως προκύπτει από το σχετικό με ημερομηνία 2/2/1909 έγγραφο. Η διανομή  έγινε αρχικά σε 20 αρχηγούς ομάδων (μάνες) με αναλογία περίπου 5 ιδανικά μερίδια σε κάθε μάνα εκτός της τελευταίας που πήρε 4 μερίδια και 3/4. Στα σχετικά έγγραφα, για κάθε μια ομάδα μνημονεύονται ονομαστικά τόσο τα μέλη της, όσο και η αναλογία του κάθε μέλους σε κάθε κλασματικό μερίδιο δάσους. Όπως είναι φυσικό με την πάροδο των χρόνων, οι αρχικοί ιδιοκτήτες άφησαν κληρονόμους στους οποίους έχει τώρα μεταβιβαστεί το δάσος.

Έπειτα από αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας τους και το έτος 1904, οι κάτοικοι του Φλαμπούρου προσέφυγαν στο πρωτοδικείο Φλώρινας  που αναγνώρισε την ιδιοκτησία τους με τη υπ’ αριθμό  89 της 4 Ρεμπή  Ουλι  Ετελ 1302 (δικό μας έτος 1884) απόφαση του. 

Μετά το 1912 και την απελευθέρωση της περιοχής, το δάσος αρχικά θεωρήθηκε Δημόσιο. Αργότερα όμως, έπειτα από την προσφυγή κατοίκων του Φλαμπούρου, με την υπ’ αριθμό 16 της 10ης Σεπτεμβρίου 1921 απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου του Υπουργείου Γεωργίας, το δάσος αναγνωρίσθηκε ως κοινοτικό. 

Κατόπιν αγωγής προσωρινών μέτρων των ιδιοκτητών κατά της κοινότητος Φλαμπούρου, το Ειρηνοδικείο Φλώρινας με την υπ’ αριθμό 26 της 17ης Οκτωβρίου 1927 απόφαση του, επιδίκασε την νόμιμη κυριότητα του δάσους στους πραγματικούς σημερινούς ιδιοκτήτες του.

Έκτοτε το δάσος του Φλαμπούρου διαχειρίζεται ως συνιδιόκτητο από τον συνταχθέντα  ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΔΑΣΟΚΤΗΜΟΝΩΝ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟΥ μαζί με το Δημόσιο στο οποίο ανήκει το 1/5 του δάσους εξ αδιαιρέτου.

Με βάση την τελευταία καταγραφή, ο συνεταιρισμός σήμερα αποτελείται από 386 συνιδιοκτήτες οι οποίοι αυξάνονται η μειώνονται ανάλογα με τις νόμιμες μεταβιβάσεις.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Από το 1879 που γίνεται η κατά μερίδια διανομή του δασοκτήματος στους συνιδιοκτήτες, έως και το έτος 1927, η εκμετάλλευση του δάσους γίνεται με έλλειψη οργανωμένου σχεδίου διαχείρισης.

Τα έτη 1928 – 1930 συντάχθηκε ο πρώτος πίνακας υλοτομίας για τον οποίο δεν υπάρχει κανένα στοιχείο. Την εποχή αυτή κυριαρχούσαν στο δασόκτημα αποψιλωτικές ακανόνιστες υλοτομίες, για παρασκευή ξυλανθράκων και κάλυψη ατομικών αναγκών των κατοίκων σε καυσόξυλα.
Το έτος 1931 συντάχθηκε η 1η Διαχειριστική Μελέτη του δάσους από τον δασολόγο Δημητριάδη Αλέξανδρο για την 5ετια 1931/32-1935/36. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή έγιναν αποψιλωτικές υλοτομίες για την κάλυψη των ατομικών αναγκών των κατοίκων με καυσόξυλα.
Η 2η Διαχειριστική Μελέτη συντάχθηκε το έτος 1937 από τον Δασολόγο Δαμιανό Κων/νο με αποκλειστικό όφελος καυσόξυλα για κάλυψη ατομικών αναγκών των κατοίκων. Από το 1941/42 έως το 1958 μεσολαβεί διαχειριστικό κενό εξαιτίας των πολέμων και της κατοχής.
Η 3η Διαχειριστική Μελέτη για την 5ετια  1958/59-1963 συντάσσεται από τον Δασολόγο  Παπαβασιλείου Μιχαήλ. Τότε άρχισε για πρώτη φορά η εκμετάλλευση του δάσους για εμπόριο και η διαχώριση του δάσους σε δύο διαχειριστικές κλάσεις (υπ αναγωγής και Πρεμνοφυούς Δρυός).
Από το 1964 μέχρι σήμερα, μεσολαβούν 9 Διαχειριστικές Μελέτες μεχρι το έτος 2017 όπου συντάσσεται η τελευταία έως σήμερα 13η Διαχειριστική Μελέτη 2017 – 2026. 

Η διαχείριση του δάσους ασκείται λελογισμένα και με συνέπεια από τους δασοκτήμονες κατοίκους του χωριού προς όφελος των ιδίων όσο και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Ο Συνεταιρισμός συντηρεί το σύνολο του Δασικού Οδικού Δικτύου κάθε χρόνο για πυροπροστασία με δικά του έξοδα. Σε κάποια σημεία του οδικού δικτύου έχουν πραγματοποιηθεί έργα βελτίωσης (οχετοί) κ.λ.π. αλλά και εργασίες διενέργειας προστατευτικών αναδασώσεων πρανών δρόμων σε τμήματα όπου συχνά σημειώνονται καταπτώσεις.

Εντός των ορίων του Δασοκτήματος υφίσταται και μόνιμο καταφύγιο θηραμάτων συνολικής εκτάσεως 6.500 στρεμμάτων βάσει της με αριθμό 7767/31/9-7-1990 απόφαση Υπουργείου Γεωργίας που δημοσιεύτηκε στο Φ.Ε.Κ. 468 Β /23-7-90. 

Επιπλέον, ο Συνεταιρισμός Δασοκτημόνων  Φλαμπούρου προσφέρει κοινωνικό έργο στους κατοίκους του χωριού βοηθώντας οικονομικά άπορες οικογένειες, το δημοτικό σχολείο τον παιδικό σταθμό, πολιτιστικό και αθλητικό Σύλλογο.

To κείμενο γράφτηκε από τους Γκορτζίνα Αθανάσιο και Γιάντση Θωμά.